toeristen in Amsterdam



Dacht ik in februari nog dat de toerist mijn mogelijke onderwerp zou kunnen worden, nu maakt het eigenlijk niet uit of ik met buitenlandse toeristen,dagjesmensen uit eigen land te maken heb of de bewoners van de stad. Punt is dat iedereen samenkomt op de Dam. Dat maakt het plein zo interessant, die diversiteit. Op de Dam kan je verder vrij makkelijk iemand observeren en van verschillende kanten fotograferen. Iedereen is druk met zichzelf of zijn omgeving, zodat je als fotograaf niet of nauwelijks opvalt.

Jaar 4: vooronderzoek

29 November 2013 liet mijn docente van de Academie voor Beeldende Vorming 'The Making of PAPA' zien. Het boek gaat over een groep fotografen die afzonderlijk van elkaar in verschillende werelddelen foto's maken. Het streven is met een eenvoudige vraag de straat op te gaan zodat je jezelf niet te veel beperkt, maar juist de ogen open houdt voor alles wat je tegenkomt.

Ik heb mijzelf opnieuw bevraagd en de vraag zo breed mogelijk gehouden. Aangezien ik steeds in Amsterdam rondstruin met mijn camera heb ik de vraag gesteld 'Wat is Amsterdam (voor mij)?' Met die vraag op zak heb ik enkele weken een aantal foto's gemaakt. De resultaten van deze 'wildwalks' ben ik op mijn startpagina gaan plaatsen. In de week van 1 december tot en met 8 december begint de reeks foto's die ik gemaakt heb volgens deze methode.  Hier staan slechts twee foto's.



4 december


Kat voor het raam. Wandelend in mijn oude buurtje, de Spaarndammerbuurt, viel me op driehoog een kat op. Veel huisdieren, voornamelijk katten slijten hun leven op een verdieping zonder buiten te komen. Sommigen kunnen het balkon nog op dat dan wel. Verbazingwekkend.

A PLACE BEYOND BELIEF. Het is een lichtkunstwerk van de Turnerprize (2007) genomineerde Britse kunstenaar Nathan Coley. Het werk gaat een dialoog aan met de bijzondere locatie van de voormalige NDSM-Werf en zal twee jaar op de werf te zien zijn. Het is een uitdrukking die een inwoner van New York gebruikte tijdens een radio interview waarin zij, tien jaar na de aanslag, 9/11 memoreerde. Hoop voor de toekomst. Hoop voor Amsterdam-Noord dus. En terecht.



Eind November
Onlangs zag ik vanuit de bus een rode eend op het dak van een gebouw. Dat heeft mij naar de surrealistische hoek gedreven. Ik was benieuwd of er in de stad Amsterdam meer van dit soort beelden zijn in 'het wild'. De eend staat er een beetje misplaatst en tegelijkertijd staat de plaatsing van het beeldje voor mij voor een groot gevoel van humor. Het werkt 'vervreemdend' en dat is nog steeds een interessant spoor. Maar ik wil ook op de alledaagse 'gewone' dingen blijven letten.


 Zoek de eend!!!



Toevallige ontdekkingen al struinend door Amsterdam-Oost:







Vooronderzoek: van verzameling tot sporen

Vorig jaar ging mijn interesse uit naar verzamelingen. De verzameldrang binnen de familie leek mij een interessant uitgangspunt.Concreet: welke verhalen of herinneringen gaan er schuil achter een voorwerp? 

Ik heb vorig jaar al een portret van mijn oma gemaakt naar aanleiding van een enkel voorwerp en de verhalen die eraan vastkleven. In overleg met de docenten leek het beter om het wat breder te trekken.

Van verzameling ben ik tot 'datgene wat mensen achterlaten' gekomen. Sporen. Iedereen laat zijn sporen achter waar hij/zij ook komt. Om het onderwerp sporen te onderzoeken heb ik in Amsterdam-Oost foto's gemaakt. Een selectie:










Tijdens het fotograferen in het park viel mij op dat je in het park veel doorkijkjes hebt. Een aflevering over Renie Spoelstra inspireerde mij om over te gaan op zwart-wit foto's. Zij maakt foto's en filmpjes van recreatiegebieden en zet de beelden om in houtskooltekeningen. Ogenschijnlijk gewone stukken natuur krijgen zo iets grimmigs. Een selectie:












Geen opmerkingen:

Een reactie posten